ولادت با سعادت حضرت علی بن موسی الرضا (ع) را به محضر بقیة الله الأعظم (عج)

                                  تبریک و تهنیت عرض می نمائیم

                           شادی قلب نازنین آقا امام زمان (عج) صلوات

دست اگر باشد دخیل کُنج دامان بهتر است

از نمـــاز شب توسل بر کریمان بهتر است

دل وَلـو کوچک به لطف تو بزرگی می کند

یک دِهِ آبـاد از صد شهر ویران بهتر است

حرف ما آن است که آهوی نیشابور گفت:

گــاه مدیونت شدن از دادن جان بهتر است

سایه ای که بر سرم افتاد عزّت پخش کرد

سایـــــه گلدسته از تاج سلیمان بهتر است

دست بر سفره نَبُردم تا خودت تعارف کنی

تعارف اهل کـرم از خوردن نان بهتر است

یک کمی بنشین کنار ما پذیرایی بس است

میزبان که می نشیند حال مهمان بهتر است

صبح محشر هر کسی دنبال یاری می دَوَد

یار ما باشد اگـــر شاه خراسان بهتر است

         شاعر : علی اکبر لطیفیان

ما اسیــــران و فقیــران و یتیمــــــان توئیم

لحظه شـــــادی و غم دست به دامان توئیم

گــــر نیـــــائیم بـــــه پابوسی تو می میریم

همگی مــــاهی دریـــای خــــــراسان توئیم

تا خــــــدا هست خدا دلخوشی ما ایـن است

شیعـــــه شـــاه نجــف ملّت ایــــــران توئیم

همه یک جـــــور بــــه دنبـــال بهشتند ولی

ما بهشتی شــــده گـــــــوشه ایــــوان توئیم

گر چــــه ای شاهتو در کشـــور ما مهمانی

ما نمک گیــر تـــــــو و سفره احسان توئیم

تا کــــه حرف تو شود ما سَر و پا نشناسیم

اصلاً آقـــــا بــــه تو یک جور دگر حساسیم

بی نگـــــاه تـــــو مَحال است دلی شاد شود

هـــــــر که اُفتــــــــد به دل دام تو آزاد شود

نَفس آلــــــوده ام امّـــــا تـــــو کمک کُن آقا

دل بیچــــــــاره من صحن گــــوهرشاد شود

آن قَــــــــدَر هست اسیر تو شدن شیرین که

عاشقت در هَــــــــوَس افتاده که فرهاد شود

لحظه دیــــدن تــــو هـــــر که بیُفتد بر خاک

عجبی نیست اگـــــــر شـــــاخه شمشاد شود

می کنـــــد ایــــــن دل من میل پــرستیدن تو

هـــــــر کجـــا که سخن از پنجره فولاد شود

از تــــو در عمــــر کمم معجــــزه هایی دیدم

هــــر زمــــــان آمدم ایــــن خانه وفایی دیدم

دل مــــــن هست زِ گهــــــواره هــوایی شما

لقبـــــم گشتــــــه مسلمـــــــان و خدایی شما

سائـــــلیِّ درِ ایـــــــن خـــانه هنر می خواهد

من کجــــا وِجهه ایـــــــن شغل گدایی شما ؟

کار هـــر روز و شبم سجده شُکر است فقط

که شـــــــدم هموطــــــنِ شیــــخ بهایی شما

وصیت کـــــــــرده ام آقــــــــا بـــه تمام دنیا

روی قبــــــــرم بنــــــــویسنـــــد فدایی شما

همه تـــــــرس من ایــــن است رهایم بکنید

به خــــــدا مُـــــردن مــن هست جدایی شما

همه ثـــروت مــــــن منّت آقـــــــایی توست

پَـــــــر پـــــرواز دلم نـــام مسیحایی توست

از تـــــو و از حـــــرمت بـــوی خدا می آید

عطـــــر سیب حـــــرم کــــرب و بلا می آید

پادشـــــاهی بــــه جهــان ضامن آهو نشده

ایــــــن لباسی است که تنها به شما می آید

هر دَم از مسجد و میخانه و ویرانه و کـاخ

ســـــوی دربـــــــار تـو ای شاه گدا می آید

بــــــا سلامی بــــه ســـوی گنبد نورانی تو

حال هــــــر کَس که غمی داشته جا می آید

بــــه خداونــــد قَسَم وا شـــدن هر گِره ای

از یَـــد قدرت ایــــــن صحن و سرا می آید

حــــــــرمت سنگ صبور دل بیچاره ماست

کاظمین و نجف و سامره و کرب و بلاست

       شاعر : محمّد حسین رحیمیان

بی تو نفس بــــه سینه ما جان نمی شود

بی تو بهشت روضـــه رضوان نمی شود

اصلاً تمـــــــام وسعت ایـــــــن گنبد کبود

گنبــــد طلای شــــــاه خراسان نمی شود

ناکام آن دلی است که در طول عمر خود

یکبــــــار در حریـم تو مهمان نمی شود

ایّـــام عمر مــــا ز تو برکت گرفته است

کم هـــای ما که بی تو فراوان نمی شود

تــــو دست من بگیـــر و بده روزی مرا

گندم بـــدون لطف شمــــا نان نمی شود

گشتم میــــــان این همه اذکار غرق نور

ذکری بـــــه دلبری رضا جان نمی شود

         شاعر : حبیب باقرزاده

پیش طبیب هستـــــــم درمــــان نوشته است

درمان بــــرای من رُخ جــــانان نوشته است

فهمیــــد بی قـــــراری من علتـــــش چه بود

دیــــــدار روی مـــــــاه کریمان نوشته است

آب و هـــــــوای ری به منِ مشهدی نساخت

در نسخــــه اش دیــار خراسان نوشته است

دستی کــــــه لطف کـــرد مرا نوکرت نوشت

بــــر طالع بلنــــــد تـــو سلطان نوشته است

هر یک نخش علاج هزاران غم است و درد

بر روی پــرچمی که رضا جان نوشته است

ایـــن کشور از چهـــار طرف بیمه رضاست

این را خــــدا بــــه نقشه ایران نوشته است

آلــــــــوده آمــــدم کــــه طهـــارت دهی مرا

حق شــــرح پاکی تــو به قرآن نوشته است

رحمت بــــه شیــــر مادر آن مست شاعری

کیــــن بیت را برای تو اینسان نوشته است

ای آبــــروی جن و مَلَک خـــاک بوسی ات

عالَم فـــــدای جلــــوه شمس الشموسی ات

          شاعر : سیّد پوریا هاشمی

دخیـــــل بستـــه ام آب و نان نمی خواهم

به جـــز محبت از این آستان نمی خواهم

به جـــز تــو دست نیــــاز مرا ندید کسی

امام مــن تویی و از دیگران نمی خواهم

بگیــــر جـــــان مــــرا رد مکــن مرا آقا

که من بــدون نگــاه تو جان نمی خواهم

بیـــا حجــاب دلم را بـــزن کنار ، خودت

کـــه آفتـــاب تویی سایه بان نمی خواهم

همین کـــه ضــــامن آهــو می شوی آقا

بــرای صید تو بــودن گمان نمی خواهم

نگــــــاه من بــــه ضـــریح تو یک جهان حرف است

بــرای عــرض ارادت زبان نمی خواهم

دلم هـــوای تو کــرده هزار مرتبه شُکر

دلِ بـــدونِ تـــو را بی گمان نمی خواهم

بـرای صحن تو بال و پَرِ دلم وقف است

کبوتـــرم که جز این آشیان نمی خواهم

مــــرا هــــوای حریــــم تو کربلایی کرد

به جز حسین از این آسمان نمی خواهم

           شاعر : جناب گمنام